een werkdag, schooldag, voetbalwedstrijd, lunch met vriend(innen)…

Je voelt dat je niet lekker in je vel zit maar hebt niet de handvatten om er iets aan te doen. Je kunt niet precies aangeven waarom je zo prikkelbaar bent maar oh wat voelt het rot.

Zo ook hier, vorige week.

Mijn zoon komt thuis uit school en is boos, verdrietig, moe, maar vooral heel druk. Bij alles wat ik hem vraag komt er een woordenwisseling. Niks is goed…

Ga je even lekker naar buiten, kies wat lekkers, ga even met papa stoeien op zolder, kijk even televisie! Niks kan hem boeien, hij weet zichzelf geen raad.

En ook ik, enorm overprikkeld door de fotoshoot van die ochtend. Leuk hoor, maar moet ik echt zelf ook op de foto. Ja natuurlijk, het is voor je eigen website!!! Wat was dat ver buiten mijn comfortzone. Wat kost dat veel energie.

Onze hoofden moesten leeg!!!

Voor ons is er 1 plek waar we altijd weer tot rust komen en waar we heerlijk kunnen ontladen…het strand. De lucht van de zee, het geluid van de golven, de ruimte om je heen maar vooral het gevoel van vrijheid.

Inpakken en wegwezen samen.

Voor mijn zoon betekent het strand maar 1 ding…zwemmen als een dolfijn…dat hoeft voor mij dan weer niet zo nodig maar ik kijk graag naar hoe hij zich totaal overgeeft aan de golven. Armen uitgestrekt als de vleugels van een vogel en zich dan zonder angst laten vallen in de golf! Fantastisch.

Door zo over het strand te lopen en te beseffen dat het strand zo belangrijk voor mij is, wist ik dat ik nog 1 foto miste voor mijn nieuwe site. Daar, samen met mijn zoon, heb ik een prachtige foto gemaakt.

Met grote letters schreef ik de naam van mijn praktijk in het zand (T)rots. Voor ik het wist maakte mijn zoon een handstand voor de naam en zo was een fantastische foto geboren. Een alles omvattende foto.

• Trots op mijn zoon, want wat was hij weer zichzelf
• De zee als rots in de branding voor ons, precies zoals ik dat voor de kinderen wil zijn
• Maar vooral heel blij dat we een plek hebben om te kunnen ontladen